შინაარსი

„მოგზაურობის“ წიგნში ავტორს დაკვირვებით აქვს აღწერილი განცდილი და ნახული. ავტორი მკითხველს საგანგებოდ აფრთხილებს: „რაც არ მინახავს, არ დავსწერო“. ავტორის აზრით, „გრძელი ამბავი თავის საწყენია“, ამიტომაც აღწერილობა მოკლედ და სხარტადაა გადმოცემული. ავტორი შენიშნავს: „ჰრომი ასეთია, ასს წელს სულ იაროს კაცმა, მისს საკვირველებას ვერც გაუვიდეს, ვერც დაასრულოს“.

სულხან–საბა უმთავრესად ეკლესია–მონასტრებსა და სასულიერო დაწესებულებებს ათვალიერებდა, ამიტომ „მოგზაურობაში“ მნიშვნელოვანი ადგილი სწორედ ეკლესია–მონასტრების აღწერას უკავია. სხვადასხვა ღირსშესანიშნაობის ფონზე სულხან–საბა საუბრობს ქვეყნის გეოგრაფიულ მდებარეობაზე, ჰავაზე, მოსახლეობის საქმიანობაზე, საყოფაცხოვრებო მხარეებზე, პოლიტიკური წყობილების ფორმაზე, მმართველობის წესებზე და ა.შ.

შედარებით უფრო დაწვრილებით აღწერს სულხან–საბა სამხრეთ იტალიას. აღწერილია ზღვა, ძლიერი ქარების ქროლვა, ბუნება, ჰავა...